چشمه‌های قیر ماماتین از جاذبه‌های گردشگری شهرستان رامهرمز می‌باشند که در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده‌اند. این چشمه ها که به شکل تنورهای نانوایی میباشند و در دو طرف یک مسیل کم‌آب با مصالحی مانند قلوه سنگ و ملات ساروج قرار گرفته اند، در 25 کیلومتری شمال شرق شهرستان رامهرمز واقع شده اند.این چشمه که به باور اساطیری مردم رامهرمز خون اژدهایی است که در جنگ با اسفندیار رویین‌تن به هلاکت رسید، هنوز از چشمه‌های قیر ماماتین می‌جوشد. بررسی لوح‌هایی که درتخت‌جمشید به دست آمده نشان می‌دهد هخامنشیان از این چشمه‌های قیر ظروف خود را می ساختند.
ده چشمه قیر با مصالحی مانند قلوه ‌سنگ و ملات ساروج‌ در دو طرف یک مسیل کم آب قرار دارند. آب که با نفت ترکیب شده از چشمه‌های سیاه رنگ می‌جوشد و با آب رودخانه ای به نام رود زرد رامهرمز ترکیب می‌شود و در نهایت وقتی از غلظت نفت و قیر آن کم شد به زمینهای کشاورزی می‌رسد. ایرانیان از خون اژدها یا همان قیر جوشیده از زمین برای ساختن بناهای تاریخی و ظروف استفاده می‌کردند. کشف این ظروف ساخته شده از قیر در تپه چغامیش دزفول مربوط به هزاره چهارم پیش از میلاد مسیح نشان می دهد که قیر در بعضی از بناهای تاریخی عیلامی نیز کاربرد داشته است.

روستای گردشگری ماماتین
این روستا به فاصله ۳۶ کیلومتری شمال خاوری رامهرمز واقع شده است . وجود چشمه های قیر جوشان که از اعماق زمین جوشیده و در طرفین رودخانه ماماتین به وفور وجود دارد و همچنین پدیده تشکوه رامهرمز (کوه آتشین) نظر اولین کاشفان نفت را به این منطقه کشاند . مهندسین انگلیسی که به دنبال کشف نفت بودند در این روستا شروع به احداث کارگاه ، اتاق کنفرانس، میادین ورزشی ، حوض آتشنشانی ، برج دیده بانی و ساختمن نمایی جهت استراحت خود و دیگر کارشناسان احداث کردند. ساختار هندی ساختمان سازی آنان که از مصالح گچ کوره و سنگ بوده با ساختمان سازی بومیان منطقه تفاوت زیادی داشت بطوری که سقف بام خانه ها بطور قوسی و با لوله های قطور نفت می باشد که هنوز مردم منطقه از این ساختمان ها استفاده می کنند. چندین حلقه چاه نفت پلمپ شده و حوض جهت ذخیره آب در این روستا وجود دارد.


منبع : سیری در ایران

امیر منعم از جمله طراحان و اساتید دانشگاهی کشور است که با طراحی و ساخت لوازم مصرفی از ضایعات قابل استفاده در راستای فرهنگ سازی مصرف صحیح زباله های پلاستیکی قدم برداشته است و با تولید و نمایش لوازم خانگی از بطری های پلاستیکی و اختصاص منزل شخصی خود به نمایشگاه این فرایند، قدم جدی در راستای فرهنگ سازی در مصرف بهینه زباله های پلاستیک برداشته است.

طراح و پایه گذار خانه محیط زیست در تهران در این رابطه گفت: ضایعات بخشی از ثروت جامعه هستند و می توان با آن آثار ماندگار و آموزشی برای استفاده در مقاطع مختلف سنی تهیه کرد.

پایه‌گذار خانه محیط زیست بیان کرد: بسیاری از وسایلی که در این مجموعه محیط زیستی به نمایش گذاشته شده از مواد بازیافتی و ضایعات شهری تهیه شده است و با ایجاد و بازگشایی موزه محیط زیست می‌خواهیم به هموطنان و آیندگان نشان دهیم که چگونه از مواد زائد و دور ریختنی می‌توان وسایل و ابزارهای مفید تهیه کرد.

منعم افزود: در خانه محیط زیست از وسایل بازیافتی آثاری در حوزه طراحی آپارتمان، معماری، معماری داخلی، محوطه سازی و طراحی صنعتی از بزری های پلاستیکی، شیشه، فلز و کاغذ تولید شده است که مبلمان و ظروف از جمله این اثار هستند.

وی ادامه داد: در این موزه طرح ها و مدل های متفاوت از منابع طبیعی، تاریخی، فرهنگی و علمی و تفریحی ارائه می شود که اشکالی از حیوانات، پرندگان و سایر جانداران از نمونه های بارز در حوزه منابع طبیعی و زیست محیطی است برای تقویت تفکر محیط زیستی در بین بازدیدکنندگان بدون پوشش رنگی به نمایش در آمده است.

این طراح و مدرس دانشگاه تاکید کرد: موزه و خانه محیط زیست تهران برای به نمایش گذاشتن باز آفرینی وسایل بازیافتی پایه گذاری شده است وتلاش می شود با اموزش در مقاطع مختلف سنی و در تمام رشته ها نگاه و توجه مردم نسبت به ضایعات، مواد دوریز و پسماند عوض شود.

خانه محیط زیست که با تایید میراث فرهنگی و گردشگری به موزه محیط زیست ارتقا پیدا کرده است در تهران، رودبار، قصران، اوشان، خیابان دکتر بهشتی، خیابان سپهر راول، کوچه صدا و سیما پلاک 2 واقع است.

این طراح و مدرس دانشگاه تاکید کرد: موزه و خانه محیط زیست تهران برای به نمایش گذاشتن باز آفرینی وسایل بازیافتی پایه گذاری شده است وتلاش می شود با آموزش در مقاطع مختلف سنی و در تمام رشته ها نگاه و توجه مردم نسبت به ضایعات، مواد دوریز و پسماند عوض شود.


منبع : سیری در ایران

قبرستان تاریخی سفید چاه مربوط به دوره تیموریان است و در شهرستان بهشهر واقع شده و این اثر به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. قبرستانی که با سنگ های عمودی خاکستری و حکاکی های عجیب و غریب این سنگ ها، عنوان اولین قبرستان مسلمانان ایران را با خود یدک می کشد.

گورستان سفید چاه مربوط به دوره تیموریان است و در شهرستان بهشهر، بخش یانه سر، روستای سفید چاه واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ باشمارهٔ ثبت ۷۸۴۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قبرستان تاریخی سفید چاه مربوط به دوره تیموریان است و در شهرستان بهشهر واقع شده و این اثر به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. قبرستانی که با سنگ های عمودی خاکستری و حکاکی های عجیب و غریب این سنگ ها، عنوان اولین قبرستان مسلمانان ایران را با خود یدک می کشد.

این قبرستان با قدمتی بیش از هزار و 220سال، با نقشهای عجیب روی سنگهایش در جاده ارتباطی شهر گلوگاه در شرقی ترین نقطه استان مازندران قرار دارد.

اسم روستای سفیدچاه را گورستان اسرارآمیزش سرزبان‌ها انداخته. در منطقه گلوگاه بهشهر، تقریبا کسی نیست که چیزی از داستان‌های شگفت‌انگیز گورستان تاریخی این روستا نشنیده باشد. مردم گلوگاه از 50 پارچه آبادی دور و اطراف، مرده‌هایشان را به دوش می‌گیرند و الله‌اکبرگویان به سفیدچاه می‌آورند تا جایی در گورستان این روستا برایشان دست و پا کنند. آنها معتقدند که خاک سفید این روستا نمی‌گذارد اجساد مردگانشان بپوسد.
گورستان پرطرفدار سفیدچاه روز به روز بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و کم‌کم خانه‌ها و زمین‌ها را پس‌می‌زند تا برای مردگان جا باز کند. این گورستان به‌جز خاک سفید رنگش، یک تفاوت دیگر هم با دیگر گورستان‌های ایران دارد؛ در بخش تاریخی گورستان، تقریبا تمام سنگ‌قبر‌ها بالای سر مزار متوفیان سر پا ایستاده‌اند. سنگ‌قبرهایی که هر کدام تابلوی اعلاناتی هستند برای شناساندن شخصیت فرد متوفی.

شهرت یک گورستان
گورستان هم جوار روستای سفیدچاه، با خاک سفید و سنگ قبرهای پرنقش ونگارش، این روستا را بسیار معروف کرده است. مردم این حوالی اعتقاد دارند که خاک این گورستان مرده هایشان را نمی پوساند.

نوادگان در روستا
سرشناس‌ترین اهالی گورستان روستای سفیدچاه 3 نواده امام موسی‌بن‌جعفر(ع) هستند؛ ابراهیم(ع)، منصور(ع) و عبدالرحمان(ع) که از ظلم و جور خلفای مستبد فراری شده‌اند و برای همین در این دیار مانده‌اند. از جمله دیدنی‌های مقبره‌ این 3 تن، صندوقچه‌ای چوبی است که اهالی روستا مانند چشم‌هایشان از آن محافظت می‌کنند.

در راه گورستان سپید
برای رفتن به روستای سفیدچاه، باید با قطار، وسیله شخصی یا اتومبیل کرایه‌ای به بهشهر بروید.
وسیله نقلیه شخصی: از بهشهر به بعد باید به دل جنگل‌ سرسبز بخش «یانه‌سر» بزنید تا بعد از طی 20 کیلومتر جاده پیچ‌درپیچ آسفالته، به گلوگاه برسید، بعد از گلوگاه، روستای «نیالا» در مسیرتان قرار می‌گیرد و بالاخره سفیدچاه در حاشیه جاده از راه خواهد رسید.
وسیله نقلیه عمومی: در بخش یانه‌سر، به‌جز سفیدچاه حدود 30 روستای دیگر هم هست، با این حساب در بهشهر سوار مینی‌بوس هر کدام از این روستاها که بشوید، می‌توانید با هزار و 500 تومان به سفید‌چاه و گورستانش برسید. سواری‌های دربستی برای این مسیر 20 هزار تومان می گیرند.

نقش و نگارهای گور
سنگ‌قبرهای ایستاده گورستان سفیدچاه از اسم و رسم مردگان گورستان می‌گویند؛ از شغل و کسب و کار آنها و یا حتی خلقیات و روحیه‌شان بر سینه سنگ‌قبرهای ایستاده سفید چاه این اشکال را خواهید دید:
نقوش حیوانی: از کبوتر و روباه گرفته تا خرگوش و شتر را در این گورستان خواهید دید. کبوتر، نماد پیام‌آوری، پیک ناهید و عشق است. روباه، نماد دنیایی است که فریبکار و نیرنگ‌باز است و خرگوش، نشان شخص باهوش و بادرایتی است که فریب دنیا را نمی‌خورد. میان سنگ‌قبرهای سفید چاه حتی شتر هم دیده می‌شود. شتری که لابد حکایت از کاروانی دارد و لابد متوفی، در مسیر عبور از این روستا دار فانی را وداع گفته است.
نقوش گیاهی: سرو بدون شک پرجمعیت‌ترین گیاه این گورستان است. سرو برای ما ایرانی‌ها نماد جاودانگی و فناناپذیری بوده است. گل نیلوفر نشانه‌ پاکی و تولد مجدد بوده و گل انار نماد پاکی و بی‌آلایشی.
ابزارهای کاربردی: اسباب و اثاثه نقش شده روی سنگ‌قبرها در بیشتر موارد شغل و کسب و کار شخص متوفی را بر ملا می‌کند. شمشیر، کمان، تفنگ و باروت‌دان، نشانه‌ اشخاص شجاع و جنگاور است. بر سنگ‌قبر بافند‌گان، قیچی، ماسوره و ابزار بافندگی به چشم می‌خورد و از ابزار نجاران نقش تبر، اره و مته بر سنگ قبرشان گذاشته شده‌است.
نقوش نمادین: خورشید نشانه حق‌پرستی و گرایش به بلند‌پروازی است و آینه، نماد خودشناسی و معرفت. بر سنگ قبر بانوان، شانه دو طرفه و بر سنگ قبر آقایان شانه یک طرفه حک شده. نقوش نمادین، بیشتر در میان سنگ‌تراشان متاخرتر که ظاهرا کم‌حوصله‌تر از حجاران صفوی بودند، رایج بود. سنگ‌تراشان در قرن 13 و 14 ساده‌پسندتر و کم‌سواد بودند و اگر به دقت میان سنگ‌قبرهای زخمی شده به قلم این سنگ‌تراشان بگردید، حتی می‌توانید از آنها غلط‌های املایی بگیرید.
نقوش تاریخی: امکان اینکه در میان آن‌همه سنگ‌قبر یک سنگ تیموری یا صفوی پیدا کنید کم است. باید بین سنگ‌های زرد رنگ ضخیم بگردید تا بلکه با یکی از آن شاهکارهای هنر سنگ‌تراشی روبه‌رو شوید. این سنگ‌ها عموما مانند محراب‌هایی هستند که با خطوط ظریف و اسلیمی‌های پر پیچ‌و‌تاب پر شده‌اند. خطوط خوشِ حک شده بر این سنگ‌ها به‌جز نام متوفی و سال درگذشت وی، شامل صلوات کبیر، احادیث، آیات و روایات می‌شوند.

آدرس : در شهرستان بهشهر، بخش یانه سر، روستای سفید چاه واقع شده


منبع : سیری در ایران

روستای درک تلاقی کویر و دریا
روستای دَرَک در بخش زرآباد شهرستان کنارک با داشتن بکرترین، پاک ترین و زیباترین ساحل ایران اسلامی و حتی جهان، علاوه بر چهار نمونه ساحل یادشده، از جنگل های حرا و خور باستانی گالک بطول 6 کیلومتر و وسعت 52 هکتار برخوردار است.
روستای دَرَک تاکنون برای گردشگران داخلی و خارجی ناشناخته مانده است، با توجه به اینکه سال 1396 استان سیستان وبلوچستان مقصد گردشگری ایرانیان معرفی شده، فرصت مناسبی برای معرفی بهتر مناطق مختلف گردشگری، تاریخی و دیدنی بلوچستان و سواحل مکران است.
روستای دَرَک در انتهای نقشه استان سیستان و بلوچستان و نزدیک مرز دریایی 2 استان هرمزگان و سیستان وبلوچستان و در حوزه بخش زرآباد شهرستان کنارک واقع شده است.
گردشگران می توانند از طریق زمینی و هوایی به این منطقه بکر سفر کنند، از طریق هوایی بعد از انتخاب مقصد چابهار (فرودگاه کنارک) با پیمودن 135 کیلومتر و عبور از روستاهای کهیر به طرف زرآباد به روستای دَرَک خواهند رسید.
مسافرانی که از سمت هرمزگان قصد سفر به چابهار را دارند بعد از طی مسیر 160 کیلومتری از جاسک به زرآباد به این روستای ساحلی زیبا خواهند رسید.
تماشای زیبایی های این روستا هر گردشگری را به وجد می آورد و باید ساعت ها از دیدن آن لذت ببرد، چون مشاهده سواحل ماسه ای بدون سنگ در کنار کوه، جنگل و نخلستان جذابیت خاصی به این منطقه داده است.
در این روستا مجموعه ‌ای از درختان چش، کرت(انجیرمعابد)، تپه های رمل سفید، نخل سبز رنگ و دریای نیلگون آبی در کنار هم قرار دارند.
غروب قرمزگونه خورشید در بین نخلستان، سطح دریا، رمل ها و جنگل بسیار زیبا و دیدنی است و رنگ های متفاوت غروب را با جابجا شدن چند دقیقه ای خورشید مشاهده خواهید نمود.
دهیار روستا دَرَک اظهار داشت: دَرَک در زبان بلوچی به معنای سکونت در کنار دَرَگ یا دره است که بعدها به دَرَک مشهور شده است.
عظیم اسحاقی افزود: دَرَک جایی است که در چند متری دریا انواع درختان گرمسیری به ثمر نشسته اند و با حفر چاه دو متری، آب شیرین و زلال وجود دارد که ساکنان محلی انواع هندوانه، ذرت، نخیلات وغیره را کشت و برداشت می کنند.
وی بیان کرد: تپه های ماسه ای چشم نواز، ساحل صخره ای، شنی و مرجانی، وجود کوه، جنگل و دریا در یک نقطه سبب حیرت گردشگران داخلی و خارجی شده است، در واقع در هیج منطقه ای نمی توان همه نوع ساحل را یکجا مشاهده کرد اما روستای درک از این نعمت برخوردار است.
وی بیان کرد: یکی از عجایب در روستای دَرَک وجود آب شیرین در چند متری دریا است که سبب رویش جنگل و پوشش گیاهی انواع درختان گرمسیری شده است.
وی گفت: این روستا هوای بهاری دارد و وزش بادهای موسمی و مونسون از اقیانوس سبب شده تا نسبت به مناطق دیگر هوای خنک تری داشته باشد.
دهیار روستای دَرَک تصریح کرد: علاوه بر وجود جذابیت های یاد شده، در ساحل این روستا می توان موج سواری، قایق سواری، شنا، ورزش های آبی ساحلی را انجام داد.
اسحاقی گفت: روستای ساحلی دَرَک یک ژئوپارک(طبیعت بکر و بی نظیر) طبیعی است که می توان آن را ثبت و برای نسل های آینده پاک و دست نخورده نگه داشت.
وی خواستار توجه بیشتر به ایجاد زیرساخت های رفاهی و گردشگری این روستا شد و افزود: هم اینک تعدادی خانه بومی و محلی بلوچی برای پذیرش حدود 60 نفر مسافر نوروزی و گردشگر تزئین شده است.
وی بیان کرد: هزینه اسکان، پذیرایی و اقامت هر گردشگر در شبانه روز 88 هزار تومان است که هموطنان با عزیمت به روستا می توانند اوقات خوش و به یاد ماندنی را سپری کنند.
وی گفت: حفظ بافت بومی روستا یکی از اهداف و برنامه های دولت است تا با ایجاد زیرساخت های گردشگری و رفاهی به زیبایی های طبیعی موجود در آن دست برده نشود و هم چنان بکر باقی بماند.
وی ادامه داد: شن های کنار ساحل و تپه های ماسه ای و رمل های سفید برای دردهای عضلانی و استخوانی خاصیت درمانی دارد و خیلی از افراد صبح زود و زمانی که آفتاب می تابد روی این شن ها دراز می کشند و یا در زیر خاک خودشان را چال می کنند تا دردهای پا، استخوانی و کمردردشان را درمان کنند.
دهیار روستای دَرَک گفت: گردشگران می توانند با ساحل پیمایی 6 کیلومتری از جذابیت های جنگلی، ساحل شنی، مرجانی، ماسه ای و بکر دیدنی لذت ببرند.
روستای دَرَک ازتوابع بخش زرآباد شهرستان کنارک(19 کیلومتری جُهلو مرکز بخش زرآباد) با 405 نفر جمعیت و 104 خانوار، ازشرق به روستای ساحلی جُد، ازغرب به روستای پشتی از شمال به کوهستان و از جنوب به دریای مکران (عمان) وصل شده است.

منبع : سیری در ایران

اگر از شهر خوی در استان آذربایجان غربی به سمت چالدران از جاده زرآباد حرکت کنید در بین راه به منطقه‌ای خواهید رسید به نام جهنم دره.در نزدیکی روستای قریس که منطقه‌ای کوهستانی است جهنم دره واقع شده است.کمتر کسی به سمت جهنم دره می‌رود جز کسانی که به قصد کوهنوردی و شکار به این منطقه کوهستانی نزدیک می‌شوند.

این منطقه به قدری برای بومی‌ها حواشی دارد و با مسئله مواجه است که کسی برای گشت و گذار به این منطقه نمی‌آید. اما علت اینکه این منطقه تحت این عنوان نامگذاری شده است این است که اطراف این منطقه را کوه‌های بلندی دربرگرفته و در دوران‌های گذشته تا سال‌های اخیر مأمن کسانی بوده است که با حکومت‌های مختلف وقت خود مشکل داشته‌اند و در این منطقه صعب العبور از مردم عادی دور می‌شده‌اند.

جهنم دره هم از نظر وضعیت فیزیکی و هم از نظر روانی به علت حضور افراد خاطی برای مردم منطقه‌ای منفور و خطرناک است.این منطقه در گذشته در محدوده جاده ابریشم قرار داشته است.


منبع : سیری در ایران

اطلاعات تماس

برگزاری تورهای تخصصی نمایشگاهی اروپا
(نمایشگاه آلمان، نمایشگاه ایتالیا، نمایشگاه فرانسه)
ویژه هیات های تجاری و بازرگانی

میدان ونک ابتدای خیابان صانعی ساختمان 33 طبقه 4 شرقی واحد 38

22224749 21 98 + / 88887056 21 98 +

3518192 938 98 + (paniznparvaz@)

info[at]panizan[dot]com

Website Traffic

مهمانان